Wierszem do mnie mów kochany...

Wydanie specjalne!

 Specjalnie dla was wiersze mojej kumpeli Angeliki Kamińskiej. Jak dla mnie są naprawdę świetne. A ona całkiem nieźle się zapowiada, jako poetka i ogólnie artystka.

Na zdjęciach też ona.

No to zapraszam do lektury. 

Sztuka Kamuflażu

To nie ja  płaczę

to moje oczy biorą prysznic

To nie ja krzyczę

to moje gardło ćwiczy

To nie ja idę

to nogi prowadzą mnie

To nie ja piszę

to dłoń zapisuje moje myśli

To nie mnie bolą kłamstwa

tylko moje serce

Do mnie należy tylko skóra

która czuje jedynie erotyzm klimatu

stanowiąc strzępek istoty ludzkiej

by można mnie było rozróżnić

To tylko  szmata

okrywająca  kości

by nie było im zimno

Zwykłe przebranie chcące ukryć moje wnętrzności

  Trzeci wiek miłości

Uginasz przede mną swe ciało

by ukazać wszystkie jego atuty

Nie bojąc się swej nagości

odrzucasz całą gamę ciepła

w którą ubrana zwykłaś wyczekiwać

kolejnego etapu dorosłości

Twoja sucha skóra 

nie potrzebuje już olejku

jedynie czasu

by mogła się zregenerować

Patrząc na swoje uschłe gałęzie

mówisz:

-odebrały mi wolność...

Próbując sięgnąć głębiej

zaplątujesz się o  korzenie przyszłości

przyszłości- chcącej wyrwać nas z naszej ziemi

byśmy nie wytworzyli już nowego owocu bliskości

Siadam więc przy Tobie

na nowo ucząć Cię mowy naszych ciał

Jesteś:

ziarnem bez którego rosnąć nie mogę

schronieniem dla zbłakanej duszy

ciepłem dla zmarzniętych dłoni

pokarmem- dającym sytość i apetyt jednocześnie

przyjaciółką

żoną

matką

kochanką  zepsutych myśli

ukojeniem kiedy pragnę ciszy

Czekając na deszcz

słyszę dźwięk twych myśli

czuję jak się prężą krzyczą bledną

zanurzam się w ich głębię

stając się wymarłym bohaterem ich wnętrza

jak matka nosząca w sobie bezbronne ciało

tak i ty nosisz moje w sobie

na tyle trwale

by nie dopuścić

do jego przedwczesnej ekshumacji

na tyle skrycie

by powiedzieć

-pragnę ciszy

a jeżeli cisza to ty

pragnę burzy

czujesz

zapach cynamonu

wytworną gorąc słońca

oddech wiatru

i niebo tuż pod nami

widzisz

zieloną pościel

szal czarnych nitek

oczy mówiące zostań

Ps. Coś mi się tu schrzaniło. Z góry przepraszam.